در باب بسم الله الرحمن الرحیم

از حضرت رضا(ع) منقول است که اسم از ماده سمه به معنی نشان و علامت است. «بسم الله» یعنی نفس خودم را نشانه دار کردم به بندگی خدا؛ من دیگر عبدالله شده ام نه عبدالهوی.

«الرحمن و الرحیم» دو اسم از اسماء الحسنی می باشد که هرچند هردو حکایت از رحمت بی پایان حق می کند ولی دو جور رحمت است:

رحمن اسم خاص و ویژه خداوندست نباید نام کسی را رحمن بگذارند و اگر به مخلوقی گفته شود،..

آدم و شیطان

پس از آفرینش آدم و دشمنی شیطان با او و ذرّیه اش، آدم عرض کرد:

پروردگارا! ذرّیه من ضعیف و شیطان ها هم که بر آنها مسلط اند...

ندا رسید در مقابل هر شیطانی ملکی می آفرینم

تا وسوسه های شیطان را با الهام و اندرز برطرف نمایند.

توسط: محدثه